Zbiory z Azji Południowej, liczące około 4200 obiektów, zdominowane są przez kolekcje z Indii i Nepalu.
Ponad 3000 obiektów indyjskich to głównie przedmioty sztuki ludowej i rękodzieła z większości stanów tego ogromnego kraju, od Bengalu i Kaszmiru poprzez Orissę i Radżasthan, aż do Maharasztry i Tamilnadu na południu. Do najciekawszych należą m.in. bengalskie zwoje
narracyjne, drewniana rzeźba północnych i wschodnich regionów, okazałe kamienne posągi bóstw z Tamilnadu, srebrna biżuteria z Kaszmiru i Radżasthanu; tkaniny ze środkowych i północnych Indii, hinduskie obiekty ceremonialne, radżasthańskie stemple do tkanin czy unikatowe lalki teatru cieni ćhaya natya z Andhra Pradeś.
Mniejsza kolekcja nepalska liczy prawie 1000 obiektów. Znaczną część zbiorów stanowi ceramika ceremonialna i użytkowa, a także elementy tradycyjnej drewnianej architektury – okna i portale. Uzupełnieniem kolekcji są maski bóstw hinduskich i buddyjskich, drewniane i z papier-maché, oraz drobna rzeźba drewniana i kamienna.
Zbiory z Bangladeszu obejmują ponad 60 obiektów, z których połowa to współczesne malarstwo i grafika. W podobnej ilościowo kolekcji ze Sri Lanki dominuje ponad 30 wspaniałych masek teatru kolam i marionetek rukada.
Zbiór pakistański (40 obiektów) zawiera stroje, ozdoby i biżuterię. Rzadkością w zbiorach muzealnych jest kolekcja z Malediwów – 27 przedmiotów użytkowych i instrumentów.