Zbiory

BUDDYJSKA AZJA CENTRALNA I HIMALAJE

Buddyjskie obszary Azji Centralnej to Tybet i Mongolia, Buriacja, rejon Himalajów (w tym Bhutan), północne skraje Indii i częściowo Nepal, gdzie występuje zarówno sztuka hinduska, jak buddyjska. Jest to buddyzm tybetański, znany również jako wadżrajana (sanskr. „diamentowy wóz”). Ta odmiana buddyzmu uformowała się przed VI w. n.e. w Indiach, a w VII wieku pojawiła się w
Tybecie, gdzie przejęła wiele elementów pierwotnej religii bon. Od XVI wieku buddyzm w tej postaci trwale przeniknął do Mongolii oraz krain sąsiednich, gdzie występuje wraz z szamanizmem. Sztuka i rzemiosło w krajach wadżrajany – podobnie jak wiele innych dziedzin życia – są podporządkowane religii. Malarstwo i rzeźba, aby miały wartość kultową, muszą być zgodne z kanonem, obejmującym proporcje przedstawianej postaci, jej kolor, pozę, gesty, strój, atrybuty, formę tronu lub zwierzęcia-wierzchowca. Kanon decyduje o tym, że styl sztuki wadżrajany na całym obszarze występowania tej religii wykazuje znaczne podobieństwa. W zbiorach Muzeum znajduje się ponad 1600 eksponatów z krajów wadżrajany, w tym thanki – obrazy kultowe, miniatury religijne, drzeworyty i posążki, księgi, relikwiarze, obrzędowe instrumenty muzyczne. Zbiór uzupełniają mongolskie przedmioty codziennego użytku związane z życiem koczowniczym, w tym oraz jurty – składane i przewożone zależnie od potrzeb koliste namioty, mające drewniany stelaż i wojłokowe pokrycie.
wyniki (231)
Sortowanie: