Początki kolekcji z Azji Wschodniej datowane są na lata 1976-77, kiedy to Muzeum zaczęło poszerzać swoje zbiory. Obecnie zbiór liczy ponad 4900 obiektów.
Kolekcja chińska stanowi większość. Obecnie jest to ponad 2500 obiektów reprezentujących rzemiosło artystyczne z końcowego okresu cesarstwa oraz wieku XX, sztukę ludową i popularną. Część tego zbioru związana jest z
obecnością Polaków w Mandżurii w XIX i XX wieku, w tym spuścizna rodzin Wróblewskich z Harbinu, Bednarskich, Kamińskich czy Żaboklickich. Wśród darczyńców, którzy szczególnie przyczynili się do wzbogacenia kolekcji należy wymienić także Jerzego Lobmana, Irenę Sławińską – Hu Peifang, Brigittę i Wawrzyńca Węclewiczów oraz Andrzeja Strumiłłę.
W swoich zbiorach Muzeum posiada nieliczne eksponaty z Japonii i Korei. Kolekcja japońska to obecnie ponad 240 obiektów, z których do najciekawszych należy kilka rzeźb buddyjskich datowanych na XVIII-XIX wiek, drzeworyty o tematyce wojennej z 1895 roku czy okazałe kimono ślubne uchikake. Natomiast kolekcja koreańska to ponad 150 obiektów, w większości malarstwa północnokoreańskiego z końca XX wieku.
Wyróżnikiem kultury Mongolii, Tybetu i krajów himalajskich regionu jest buddyzm w odmianie tybetańskiej, zwany również wadźrajaną (sanskr. „diamentowy wóz”). Nurt ten uformował się przed VI w. w Indiach, a w Tybecie pojawił się VII wieku i przejął wiele elementów religii bon. Od XVI wieku przeniknął do Mongolii, gdzie występuje wraz z szamanizmem. W zbiorach Muzeum znajduje się ponad 2000 eksponatów z tego obszaru, a zgodnie z cechą tej kultury, większość z nich ma charakter religijny. Są to obrazy - tanki, drzeworyty, rzeźby, księgi, relikwiarze, instrumenty muzyczne oraz stroje i przedmioty codziennego użytku.
Ta część kolekcji powstawała głównie drogą zakupów od osób prywatnych, które docierały tam w związku ze swoją pracą, i od artystów. Do prze